سفارش تبلیغ
صبا ویژن

فونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا ساز

لطفا از تمام مطالب دیدن فرمایید.

یاد دارم که شبی همدم پروانه شدم

 

فارغ از زمزمه مطرب و میخانه شدم

همچو پروانه پریشان شدم و خانه خراب

او چو ما گشته غزل خوان و پی باده ناب

پیر میخانه بگفتا که غمت از سر چیست

گفتمش قصه ما و دل پروانه یکیست

هر دو برکوی نگاری نظر انداخته ایم

هر دومان کرده وفا و به جفا ساخته ایم

شمع بی مهر و محبت دل پروانه شکست

یار دیوانه ما رشته پیمان بگسست

دل ز بی مهری یاران شده بیمار و پریش

غیر پروانه کسی نیست که گویم غم خویش

خرده بر رهگذر عاشق و دیوانه مگیر

سالیان است که او گشته پریشان و اسیر

حافظ ار پیر شد و رفت زمیخانه برون

ما جوانیم و رویم از در این خانه برون

 

                                                               هاتف کلانتری (رهگذر)

                                                                         آبان 89






تاریخ : یادداشت ثابت - سه شنبه 92/7/17 | 6:40 عصر | نویسنده : عارف | نظرات ()

ای خواجه مرا با می و میخانه رها کن 
جان من دلخسته بجانانه رها کن
دلدار مرا با من دلسوخته بگذار
 بگذر ز سر شمع و بپروانه رها کن
گر مرتبه‌ی یار ز بیگانگی ماست 
گو مرتبه خویش به بیگانه رها کن
بر رهگذرت دنیی و دین دانه و دامست
 در دام مقید مشو و دانه رها کن
گر باده پرستان همه از میکده رفتند
 سرمست مرا بر در میخانه رها کن
آنرا که بود برگ گل و عزم تماشا
 گو خیمه بصحرا زن و کاشانه رها کن
چون مار سر زلف تو زد بر دل ریشم 
تدبیر فسونی کن و افسانه رها کن
گنجست غم عشقت و ویران دل خواجو
 از بهر دلم گنج به ویرانه رها کن
خواجوی کرمانی






تاریخ : یادداشت ثابت - سه شنبه 92/7/17 | 6:35 عصر | نویسنده : عارف | نظرات ()

حافظم گفت برو با دل خود خلوت کن

 گفت می نوش و غم عالمی از سر رد کن

 

گفت آتش بزن و کام دل از دنیا گیر

آتش عشق بسوزان و دمی را سر کن

 

راهی قصر امل شو برهان مرغک دل  

لحظه ای با  می ناب قدح حق سر کن

 

چشم بر بند بر این عالم فانی و دروغ                                                    

پیشکش درّ یمانی به درمیکده کن   

 

جامه خلق ز تن بر کش و از بهر طلب

بر تن ساقی شب های پر از وحشت کن  

 

عشق حق چون بزد اتش به وجودت هستی

گنه از خرقه بشوی و گذر از دنیی کن

حافظ






تاریخ : یادداشت ثابت - سه شنبه 92/7/17 | 6:27 عصر | نویسنده : عارف | نظرات ()

می و میخانه مست و می کشان ، مست

زمین مست و زمان مست ، آسمان مست

نسیم از حلقه ی موی تو بگذشت

چمن شد مست و باغ و باغبان مست

تا زدم یک جرعه می از چشم مستت

تا گرفتم جام مدهوشی زدستت

شد زمین مست ، آسمان مست ، بلبلان نغمه خوان مست

باغ مست و باغبان مست

تو زمزمه ی چنگ و عود منی

نغمه ی خفته در تار و پود منی

تو باده و جام و سبوی منی

مایه ی هستی و های و هوی منی

گرچه مست مستم

نه می پرستم

به هردوجهان ، مست عشق تو هستم

تا من چشم مست تو دیدم

زساغر عشقت ، دو جرعه کشیدم

شد زمین مست ، آسمان مست ، بلبلان نغمه خوان مست

باغ مست و باغبان مست






تاریخ : یادداشت ثابت - دوشنبه 92/7/16 | 6:46 عصر | نویسنده : عارف | نظرات ()

تهمینهام تهمینهام
از درد و غم دونیمهام
در حسرت سهراب یل
دُرج فغان شد سینهام

سهراب من محراب من
خورشید من مهتاب من
در این جهان بی کسی
یکتای من نایاب من

در دشت کین سرگشته شد
در خاک و خون آغشته شد
از مهر رستم زاده شد
وز قهر رستم کشته شد

افتادُ از بالای زین
چون اخترِ از چرخ برین
شیر سپیدم از تنش
دریای خون شد بر زمین

گفتم که مییابد اثر
از رستم عالی نظر
با این نشانی از پدر
شد بینشان از بهر و فر

گلچین دورانم گذشت
گلریز بستانم گذشت
تیغی که رستم زد بر او
از جوشن جانم گذشت






تاریخ : یادداشت ثابت - سه شنبه 92/7/3 | 10:52 صبح | نویسنده : عارف | نظرات ()

دوست دارم پس از این شیشه نشکن باشم
تو اگر سنگی و بی رحم من آهن باشم
هست اگر در سرم اندیشه اسطوره شدن
پیرو مکتب مجنون نه تهمتن باشم
خسته شد شانه ام از وزنه ی مردی ای کاش
مرد باشی تو و من ثانیه ای زن باشم
جفت من کیست که بیهوده پی اش می گردم؟
شاید آن نیمه گم گشته خود من باشم
باز هم گمشده ام در تو بیابم مپسند
که در انباری احساس تو سوزن باشم
توبه کردم ز تو و چشم تو یعنی باید
باز هم منتظر توبه  شکستن باشم






تاریخ : یادداشت ثابت - سه شنبه 92/7/3 | 10:33 صبح | نویسنده : عارف | نظرات ()

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه عشق نهان من و توست

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل
هرکجا نامه عشق است نشان من و توست

سایه زاتشکده ماست فروغ مه مهر
وه از این آتش روشن که به جان من و توست


از: هوشنگ ابتهاج






تاریخ : یادداشت ثابت - دوشنبه 92/7/2 | 3:0 عصر | نویسنده : عارف | نظرات ()

عاشق نشدی زاهد دیوانه چه می دانی
بر شعله نرقصیدی پروانه چه می دانی 

من مست می عشقم ، و از توبه که به شکستم
راهم مزن ای عابد ، می خواره چه می دانی 

لبریز می غمها ، شد ساغرِ جان من 
خندیدی بگذشتی ، پیمانه چه می دانی 

یک سلسله دیوانه ، افسون نگاه او 
ای غافل از آن جادو ، افسانه چه می دانی 

تا چند فریبی خلق با نام مسلمانی 
عاشق شو و مستی کن ، ترک همه هستی کن 

سر بر سر سجاده ، می خوردن پنهانی ؟
ای بت نپرستیده ، بت خانه چه می دانی 

تو سنگ سیه بوسی ، من چشم سیاهی را 
مقصود یکی باشد ، بیگانه چه می دانی 

تا چند فریبی خلق ، با نام مسلمانی 
سر بر سر سجاده ، می خوردن پنهانی 

روزی که فرو ریزیم بنیاد تعصب را 
دیگر نه تو مانی ، نه ظلم و پریشانی

هما میرافشار






تاریخ : یادداشت ثابت - دوشنبه 92/7/2 | 2:59 عصر | نویسنده : عارف | نظرات ()

تاکی به تمنای وصال تو یگانه  
        اشکم شود،از هر مژه چون سیل روانه 

خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟  
        ای تیر غمت را دل عشاق نشانه 

                                          جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه 
 

رفتم به در صومعه‌ی عابد و زاهد  
        دیدم همه را پیش رخت، راکع و ساجد 

در میکده، رهبانم و در صومعه، عابد  
        گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد 

                                           یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه 

 
روزی که برفتند حریفان پی هر کار  
        زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار 

من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار  
        حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار 

                                        او خانه همی جوید و من صاحب خانه 

 
هر در که زنم،صاحب آن خانه تویی تو  
        هر جا که روم،پرتو کاشانه تویی تو 

در میکده و دیر که جانانه تویی تو  
        مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو 

                                                مقصود تویی، کعبه و بتخانه بهانه 

 
بلبل به چمن، زان گل رخسار نشان دید 
        پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید 

عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید  
        یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید 

                                                دیوانه منم، من که روم خانه به خانه 

 
عاقل، به قوانین خرد، راه تو پوید  
        دیوانه، برون از همه، آیین تو جوید 

تا غنچه‌ی بشکفته‌ی این باغ که بوید  
        هر کس به زبانی، صفت حمد تو گوید 

                                                بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه 

 
بیچاره بهایی که دلش زار غم توست  
        هر چند که عاصی است، زخیل خدم توست 

امید وی از عاطفت دم به دم توست  
        تقصیر خیالی به امید کرم توست 

                                                یعنی که گنه را به از این نیست بهانه  


شیخ بهایی






تاریخ : یادداشت ثابت - دوشنبه 92/7/2 | 2:58 عصر | نویسنده : عارف | نظرات ()

ما در ره عشق تو اسیران بلاییم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم

بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم
بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم

زهدی نه که در کنج مناجات نشینیم
وجدی نه که در گرد خرابات برآییم

نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم
اینجا نه و آنجا نه که گوییم کجاییم

حلاج وشانیم که از دار نترسیم
مجنون صفتانیم که در عشق خداییم

ترسیدن ما هم چو از بیم بلا بود
اکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییم

ما را به تو سریست که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم

دریاب دل شمس خدا مفتخر تبریز
رحم آر که ما سوخته‌ی داغ خداییم


مولانا 






تاریخ : یادداشت ثابت - دوشنبه 92/7/2 | 2:56 عصر | نویسنده : عارف | نظرات ()
<      1   2   3   4   5   >>   >
لطفا از دیگر مطالب نیز دیدن فرمایید
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
.: Weblog Themes By M a h S k i n:.